Sizi bilmem ama ben Kordon'daki çimlere uzanıp körfezi her seyredişimde içimden şükrederim. Ardından da dua ederim; bu güzelliği bozma Tanrım diye. Şehrin caddelerinde dolaşırken evimin odalarında dolaşıyormuşum gibidir. Bendeki sanırım bir tutku. Boş bir saplantı olduğunu düşünmüyorum! Başka şehirler de gördüm! Askerlik dönüşünde Manisa sırtlarından körfezi gördüğümde gözlerim dolmuştu. Tüylerim diken diken olmuştu örneğin. 6 ay uzak kalabiliyormuşum ancak anladım...
Gerçekten dünyanın en güzel şehirlerinden birinde yaşadığımı düşünüyorum. Kendine has bir şehirde. İlçe tadında bir metropolde yaşadığımı. Hala sembolleri olabilen bir şehirde-gevrek,boyoz,kumru,kordon,klorak,asfalya,bilaader-Belki her şey güllük gülistanlık değil ancak kendine has duruşunu henüz kaybetmemiş bir şehirde yaşıyorum. Ve kaderin beni bu şehirden koparmayacağını umuyorum.
Bu güzel şehrin anahtarlarını düşman elinden alarak bizlere emanet eden Ulu Önder Atatürk ve yol arkadaşlarına şükranlarımı sunuyorum! Ruhları şad olsun!
Ve hepimizin Kurtuluş Günü kutlu olsun diyorum ey İzmirliler! Şehrimizin kıymetini bilelim!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder