GECEDEN İNDİM ŞEHRE
Şimdi, gece boyunca bestelediğim bir şarkısın
Şehre gelen sabahla birlikte bende göbeğine iniyorum
Geceden indim şehre…
Bestelediğim şarkıyı haykırarak söylesem
Kimsenin umurunda olmaz belki
Ama sesim içime doğuyor
Dışıma gece…
Başım dönüyor
Sabahın nedensiz hareketleri
Şimdi neden buluyor anlam şehrimde
Geceden sonra güneş çarpmıştı
Beraber geldiği sabahı…
İşte bende tam böyleyim
İçime doğan sesimle birlikte yürüyorum
Ağır geliyor susmaları
Sesim içimi terletiyor
Dışımı sabah…
Dönen başım, yürüyen ayaklarım var
Ve yakan yoluma gölge olan bir güneş…
Şarkımı istiyor ve hissediyorum tüm damarlarımda
Geceden kalma sarhoş gibiyiz
Yürürken zorlanıyorum düz çizgiler çizmeye
Sabah gökyüzünde eğri büğrü zaten
Birde şarkımda zikzak çekince içimin gökyüzünde
İyice başım dönmeye başlıyor.
Usulca söz veriyorum
Sabaha ve şarkıma
Eve gidince size kahve yapacağım diye
Ama ben sarhoş değilim
Aksine fazla ayığım
Sanki alkol beni içmişçesine
Dışım kokuyor
İçim rakı…
Rakı sarhoşluğunda terk ediyorum şehrin göbeğini
Yeter başını döndürdüğüm
Ve bir fincan şiir bırakıyorum şehrin göbeğine
Oradan midesine inecek
Şehrin içi şiir dolu
Dışı güneş…
Yeni demlenmiş bir çay gibiyim
Beni bekleyen ince belli bir güzel
Ve karıştıracak sözleri yok.
Uykuya dolacağım
Şarkım, şiirimi karıştıracak içime
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder