ADAY ŞİİR: SAY HADİ

SAY HADİ

Yazmak neden bu kadar hafif üzerimde bugün?
Giydiğim en güzel elbiseden,
Daha çok yakıştı üzerime kelimeler.
Her birinin kanatları, en az benimkiler kadar büyük ve gösterişli...

Ah çocuk, çocuk...
Büyüme vaktin gelmedi mi?
Peri tozları üzerinde,
Altın sarısısın şimdi.
Neden bu kadar ışıldıyorsun,
Neden beni büyülüyorsun?
Aşık ediyorsun kendine önce,
Sonra bırakıp gidiyorsun.
Öldürür gibi sanki
Peki cinayet silahını nereye saklıyorsun?

Çocuk aklım çocuk kalbime bakar.
Kalbinse görülemeyecek kadar saklı.
Ayrılık ve hüzün karalamış onu,
Okunaksız ve düzeltilemezmiş.
Korku dolu iri gözler ve kırmızı dudakların kıvrılışı:
Ufak tebessümler...
Aldığım kararları siliyorum bir nefesle
Hani yalnız adımlarımda bir bendim dimdik duran
Ağlamak isteyen ama artık daha fazla beceremeyen?
İstemeyen hani,
İnsanları göğüslerinden hızlıca
Hayatının duvarlarına iten?
Ve biliyor musun?
Özlem bana hala uzak.
Nedensiz ve bilinmezmiş...

Sayıklayış...
Gün ışığında
Ve işaret parmağım şakağımda
Bir bunalımın en sessizinde,
Sonrasında
Duyduğum melodinin en dibinde...
Yavaşça ve
Uykuya dalar gibi olsun mu dersin
Acısız ve farkındalıksız!
Saymaya başla
Bir...
İki...
Üçü duyamayacağımı söyle,
Ateşle hadi işaret parmağımı
Darmadağın et akılsız başımı.
Nefret tütsün tırnağımda.
Aniden ve evet işte sen...
Sen yap bunu.
Ne intihar etmeye hevesli
Ne sana ne geçmişe özlemli
Şu bedeni yere ser.
Say hadi
Bir...
İki...