KONUKLARIM

Anadolu’nun ıssız bir köşesinde bir tren garıyım
İnsanlar vagon vagon anılarımı taşıyan bir tren
Yıllardır bir başka yere taşınamayan yalnızlığım
Ne daimi bir yolcu
Ne istediğim an giden
Anadolu’nun ıssız bir köşesinde
Kurumuş bir yaprak kadar sarıyım

Geldiler, durdular
Konakladılar bende
Silinmeyen izler bıraktılar
Anılar yıllarca yaşarsa da bedende
Onlar davetsiz birer konuktular

Kimi bavulunu unuttu gitti
Birkaç parça elbise kaldı içinde
Kiminin taze çiçekleri
Kokuları duruyor üstümde

Kimi ateşini bıraktı
Küllerinden dumanlar tütüyor
Kimi bambaşka bir güne uyandı
Horozları benim için ötüyor

Bir tren garıyım
Yolcularının umursamadığı
Yolcularını da pek umursamayan
Demiyorum tertemiz ve arıyım
Yolcularını hakkıyla uğurlayan
Geldiler, durdular
Konakladılar bende
Gülüşümü bir duvar saati gibi kullandılar
Anıları yıllarca yaşasa da bende
Onlar davetsiz birer konuktular

Murat Gil