Birkaç gündür Suzanne Collins'in Açlık Oyunları romanını okuyorum. Bugün bitirme fırsatı bulduğum roman için bu sıcak yaz günlerinde keyifle okunabilecek bir "avuntu" roman diyorum.
Bu avuntu sözcüğünü kullanırken genellikle yaz aylarında sahillerde çalan "bakkal" diye tabir edilen şarkılar geldi aklıma. Romanın "bakkal"ı olur mu bilmem ancak böyle bir tabir kullanacaksak Alacakaranlık ve Açlık Oyunları serilerini bu kategoriye sokabiliriz.
Edebi eser nasıl olmalıdır, tartışması sanırım sadece günümüzün sorunu değil. Bu mesele üzerine çokça fikir üretilmiştir. Büyük satış rakamlarına ulaşan kitapların edebi olup olmadıkları hususu çokça tartışılmıştır. Açlık Oyunları da bir dönem çok satanlar listesinde zirveye çıkmış bir serinin ilk kitabı. Doğruyu söylemek gerekirse bir seri kitap olduğunu fark etmeden bir tavsiye sonucu edindiğim Açlık Oyunları'nı hiç sıkılmadan ve merak ederek okudum.
Kitabı okurken sanatsal anlamda tatmin olmadığımı hissediyordum. Bazı şarkılar vardır ilk anda inanılmaz güzel gelir kulağınıza ancak kısa süre sonra o şarkıyı tüketeceğinizi bilirsiniz ve belki de bir daha asla dinlemezsiniz aynı şarkıyı. Açlık Oyunlarını okurken hissettiğim duygu tam olarak buydu. Büyük keyif alıyordum ancak hafızamda asla yer etmeyeceğinin farkındaydım.
Roman fena sayılmayacak bir konu üzerine bina edilmiş. Meçhul bir yıkımın ardından mıntıkalara ayrılan Kuzey Amerika (Paem) Capitol adı verilen bir merkez tarafından yönetilmektedir. Capitol insani duyguların neredeyse unutulduğu ve mıntıkaları esir kampı gibi yöneten caniler topluluğundan başlası değildir. Eskilerin gladyatör şovlarına benzer acımasız bir oyun düzenleyen Capitol, oyuncularını bu mıntıklardan seçmektedir. Baş kahraman Katniss'in eşliğinde dediğim gibi sürükleyici bir hikayenin içinde bulacaksınız kendinizi ancak tatmin olacağınızın garantisini veremiyorum.
Her şeye rağmen bu sıcak yaz günlerinde nefes nefese bir oyunun içinde bulmak istiyorsanız kendinizi bu serinin ilk kitabı Açlık Oyunları ile maceraya atın. Keyifli okumalar...
hahah bakkal terimi muhteşem olmuş tabii siz edebiyatçılara fasa fiso geliyor bunlar :) halbuki biz altbilgiseverler olarak bayılıyoruz :p :))
YanıtlaSilestağfurullah :) aslında beğendiğimi itiraf ettim romanı ama daha okurken bir semerkant gibi bir tutunamayanlar gibi beni derinden etkilemeyeceğini fark etmiştim:) amerikan popüler kültür ürünleri, eğlencelik oluyorlar böyle :)
YanıtlaSilAl benden de okadar oku ve unut tarzı kitap bunlar kültürsüz,geleneksiz Amerikanın ürettiği hayal ürünü kitaplar onların hayal dünyası bu kadar olur işte vampirler bir açlık oyunları iki :))
YanıtlaSilbir öğrencimin neredeyse zorlaması ile okudum:D onların hayal dünyası için hakikaten etkileyici ancak yazımda da belirttiğim üzere oldukça banal, sıradan bir anlatım, sadece aksiyona yaslanan bir dil vb. klasik hollywood tarzı işte. serinin diğer kitaplarını okumadım tabii. tahmin edebiliyorum sonunu zaten:D
YanıtlaSilMalesef ben ikinci kitabıda aldım çok hayıflanıyorum o ikisini alıcağıma 3-4 tane klasik alırdım diye üçüncü kitap kaldı bi tek almıyacağım ama bir gün karşıma çıkarsa okurum herhalde :)
YanıtlaSil