İLLA
sen şöyle hakkınca hiç değilse kararınca
nefes almayı vermeyi mi zor sanıyorsun?
beni diyorum, astımlı bir semt mi sandın
istesen kaybolabileceğin
hem seni açarken çiçekler
karakollarda şartlı tahliye
adım aranırken…
yeni dizeler diziyorum, dilimde yeni ezgiler
gezseler diyorum içerimi
seni içinde sezseler
bak sesinle neler yapıyorum
onu nedensiz bir duyma bozukluğuna evlat edindirirken
sesini yalınca nefesim diye bilirken
beni diyorum astımlı bir semt sanırken
şüpheli bir tarif gibi duymazlıktan gelip de
bilerek kaybolduğum bir sokak değilse, neydi gözlerin...
gözlerin, gözlerine yalan mı diyeceğim
sözlerin hep sözde soru cümlesi olurken
ve seni hep bir sonraki çıkmaza tamamlarken,
elimden başka türlüsü gelmiyormuş gibi
şimdi bu sersemliğimle dolu kadehte
acımla bulmuşken dibi
ve mezeleri kendimle tokuştururken
yani bir şiir diyorum Canan,illa bitmeli mi...
Murat Gil & Sıtkı Silah
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder