Oyun 13. yüzyıl Fransa'sında geçiyor. Haçlı seferinin dehşetini bekleyen Oksitanya bölgesinde yaşanan tutkulu bir aşk ve kaçış hikayesi izledim bu akşam. Dehşeti bekleyen ülkede kumpanya çadırını kuran Katarlı bir aile bu ailenin üyesi Rojer'in soylu bir kıza duyduğu aşk. Onu bütün tehlikelere rağmen bölgeden kaçırmaya çalışmaları. Kumpanyanın reisinin can korkusuyla karakter değiştirip itirafçı oluşu ve güzel ama dilsiz kızın vebaya kurban verilişi oyuncuların etkili performanslarıyla anlatılmış.
Bugün uzunca sayılabilecek bir aradan sonra çok kaliteli bir oyun izleme şansı buldum. Konak sahnesinde izlediğim oyunun adı "Son Çığlık".
Ali Berktay'ın yazdığı oyun içinde müzikali andıran parçaların da yer aldığı bir dram. Oyuna eşlik eden küçük bir orkestra da mevcut ki ben canlı müziğin tiyatro sahnesine bir sinema filmi havası kattığına, inandırıcılığı artırdığına inanıyorum.
Bir Daha Çal Sam'den bu yana izleme fırsatı bulamadığım Ozan Yıldırım, oyunda yan diyebileceğimiz bir rolde, tiyatro ekibinin delisi olarak karşımıza çıktı. Yan bir role göre oldukça fazla alkış aldığını hatta yanlış anlamadıysam başrollere nazaran daha çok ilgi gördüğünü bunu da sonuna kadar hak ettiğini söyleyebilirim. Bir insan içine girdiği role ancak böylesine kapılır. Dansçılığın da verdiği özgüvenle en yorucu jestlerini repliklerinin hakkını vererek sundu Yıldırım. Zalime, dogmaya karşı verilmesi gereken bütün mesajları ustalığını kullanarak seyirciye aktardı. Oyun boyunca oyuncuların taşlamaları gediklerini bulmuştur diye düşünüyorum.
Oyun boyunca dekorun profesyonelce ve oyunla uyumlu bir biçimde değiştiğine şahit olduk ki ben devlet tiyatrosunda gördüğüm en iyi dekorlardan biriyle karşılaştığımı düşünüyorum. Başta belirttiğim orkestra da oyun sonunda en çok alkış alan ekiplerdendi, dansçıları saymazsak tabii.
Özetle İzmir'de ikamet edip bir ortaçağ hikayesini izlemek isteyen ve tabii bilet bulma şansını elde edebilecek herkesi Son Çığlık'ı izlemeye davet ediyorum. İzleyin, izlettirin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder