HÜZÜN KOVAN KUŞLARI

Bundan tam 9 yıl önce adımımı attığımı hatırlıyorum üniversiteye. Çok sevdiğim bir arkadaşım sayesinde öğrendim aslında bugünün 9 yıl öncesinde üniversiteye başladığım gün olduğunu. Güzel dostlarımla tanışalı tam 9 sene olmuş.Dile kolay.

Üniversiteyi okuduğum yer öyle bir yerdedir ki üzerinden 20 yıl da geçse belleğinizdeki anılar taze kalır. Oraya beklentileri olmayan bir çocuk olarak gitmiştim. Babamla bir taksi tutmuştuk da zor varmıştık, yerleşim yerine oldukça uzak olan Muradiye Kampusüne. O gün hissettiğim boşluğu hiçbir zaman unutamadım.

O zamanlar her Allah'ın günü şehirler arası bir yol tepeceğimin farkında değildim . Bir servis firması alıp götürecekti bizi. Dandik bir dolmuşa binip Sabuncubeli'ni geçtiğim ilk gün artık puslu bir hayal sadece. Gece dönüşte içimin nasıl karardığını hatırlıyorum. Malum ikinci öğretimdim.Sonrasında o geceler keyifli de oldu çok.

Öyle gençtik ki o yıllarda henüz çıkmamıştık bile ergenlikten. Bol pantolonlar, şapka,walkman ve converse tarzı ayakkabılarımla bir bütündüm. İlk günlerdeki suskunluğumu sonraki günlerde çok güzel arkadaşlıklar bölmüştü. Çok değerli arkadaşlıklar kurdum 4 yıl içinde. Her birini de kardeşim gibi sevdim-keza kardeşim yoktur benim-.

Kepleri fırlattığımız son güne kadar neler yaşamadık ki. Belleğimde yer etmiş bir sürü şey var. Sınıflarımız,okulun Spil Dağı'na bakan köşeleri. O köşelerdeki banklarda oturup sohbet edişlerimiz. Herkes lise yıllarından bahseder ;ancak benim lise yıllarımdan ziyade üniversite yıllarıma dair resimler var hep kafamda.

Böyle sıcak bir ortamın oluşmasını belki de imkansızlıklar sağlamıştı. Birbirimize mecburduk. Birbirimize sığınmıştık. Sebebi ne olursa olsun iyi denk geldi o yıllar. O günleri yaşarken sürekli kampusümüzün sıkıcılığından bahseden arkadaşlarım olurdu. Ben de az dememiştim sıkıcı diye. Ancak aslında çok özleyeceğimi de biliyordum onları söylerken.

Bugün 9 yıl önce üniversiteye başladığım gün. Nice 9 yıllar arkadaşlarımın mutluluk haberlerini almayı diliyorum. Birçoğu şimdi evlenmiş ya da evlilik arefesindeki insanlar! Bir tanesi askerde hala, yolunu bekliyoruz. Anlayacağınız olgun çocuklarız artık. Hüznü kovan olgun kuşlar!