Hiç ölmeyeceksiniz değil mi? Hiçbir zaman gerçekleşmeyecek bu. Hepimizde aynı duygu mevcut biliyorum. Keza tersi düşünülemezdi sanırım. Tersi olsaydı insanların büyük bir bölümü psikolojik rahatsızlıklarla mücadele ediyor olurlardı.
İki gün önce trafik kazası geçirdim. Başıma gelen ilk kazaydı bu. Deprem ölçeğiyle anlatmaya çalışsam 5.5 şiddetinde bir kazaydı sanırım. Öleni olmayan bir kaza. Yaralısı boldu gerçi.
Pisem pisem yağan yağmurun altında evime sakin sakin dönerken aklımda yarın sabahın köründe kalkıp işe gideceğimin sıkıntısı vardı. En tehlikeli anlarıydı trafiğin yerler jilet gibi derler ya aynen öyleydi. Gerçi trafik sakindi, bir yandan müzik dinliyordum. Önce acı bir fren sesi duyduğumu hatırlıyorum. Ne olduğunu anlayamadan arabamın sağ arka tarafından bir araba arabama vurarak park halindeki bir aracın içine adeta girdi. Ağzımdan herhangi bir şey çıkmadı. Sadece şaşkınlıkla "Off" dedim. Doğruyu söylemek gerekirse korkmuştum. Önümdeki aracın bağaj kısmı adeta koltuklarla birleşmişti. Hemen dikizden bakıp arkamı kontrol ettim. 4'lüleri yaktım. Allah'tan başka bir araç gelmiyordu arkamdan. Kafamı çevirip arkama baktığımda başka kötü bir manzarayla karşılaştım. Arkadaki aracın adeta ön kısmı yoktu. Motorun bulunduğu kısım parçalanmıştı. Aracın içinde insanlar vardı. 4 kişiydiler. Direksiyondaki kapıyı açmaya çalışıyordu. Ne yapacağımı bilemedim haliyle. Emniyet kemerimi çözdüm. Dışarı çıktım. Korkmuştum ancak soğukkanlı davranıyordum. Yaralananlara doğru hareket ettim. Dışarı çıktığımda yolun kenarındaki apartmanların birinde balkondan küfürler saydıran bir amca var olan gürültüye gürültü katıyordu. Arkadaki araçta bulunanlara saydırıyordu. Bu kadar hız yapılır mı vb. diyerek. Anladığım kadarıyla alkollüydüler ve aşırı hız hem onları hem de biz masumları ölümün ucuna kadar getirmişti. Anlayacağınız zoraki bir toplantıya davet edilmiş neredeyse de toplantıya katılmış bulunuyordum. Neyse ki ölen olmadı. Öndeki araçta bulunanlar ve arkadakindeki yararlılar çok kısa süre içinde hastaneye kaldırıldılar.
Eve dönerken, hayatın ne kadar da ince bir pamuk ipliğine bağlı olduğunu anladım. Lafla olmuyor sanırım bu tip şeyler. Bizzat yaşamak gerekiyor.
geçmiş olsun öyle ebedi kalacağız zannnına sahibiz gerçekten öleceğimize inanmıyoruz bunun ayırdında olsak mesela internette dolanmayız saatlerce offff
YanıtlaSilhayırlarda kılsın Rabb'im
daha kötülerinden korusun
Teşekkürler bahar gelsin! Dediğin gibi dünyaya kazık çakacak gibi yaşıyoruz ya asıl ezikliğini çektiğim bu sanırım. Zaman zaman o ilahi güç bize belli şeyleri farklı şekillerde hatırlatıyor.
YanıtlaSil