SÜPER BABA

90 yıllar ile günümüzün televizyon dünyası arasında siyahla beyaz kadar fark var. O yılları bana bu gece tekrar düşündüren şey "Süper Baba" dizisi oldu. Nereden aklıma estiyse canım Türk televizyonculuk tarihinin en çok izlenen dizilerinden biri olan bu mütevazı yapımı izlemek istedi. Birkaç bölüm izledim ve zamanın nasıl geçtiğini anlayamadım. Yanlış anlaşılmasın bu benim 3. ya da 4. izleyişimdi bu diziyi.

Tekrar tekrar izlenebilecek, sıcacık bir diziymiş onu anladım. Anladım ki günümüzde televizyonlarda yer işgal eden onca diziden bir tanesi dahi o samimiyeti gösterememiş seyirciye. Saçma sapan senaryolar, büyük edebi eserlerden haddini aşan uyarlamalar, kalitesiz popçudan mankenden devşirme oyuncular vb.

Uzun süre ekranlarda kalan bu dizide yaşamın ta kendisiyle karşı karşıya kalıyordunuz. Fikret(Şevket Altuğ) klasik Türk aile reisi ile modern adam arasında gelgitler yaşayıp duruyordu. Siz de onunla o buhranlardan kurtulmanın yollarını arıyordunuz. Klasiğin aksine 3 çocuğuyla baş başa yaşama direnen bu Süper Baba'nın aşk hayatı da fırtınalıydı. Hatırladığım kadarıyla 3 aşk yaşıyordu dizi boyunca Fiko. 3'ü de beni sonuna dek inandırmıştır. 3'ü de beni imrendirmiştir. Dizide arkadaşlığın ve mahalleli olmanın da değeri sıklıkla karşımıza getiriliyordu. Fiko'nun yakın arkadaşı Nihat'ın fedakarlıkları, mahalle sakinlerinin birbirlerini sahiplenişi beni etkilemiştir. Gerçi benzer bir hiyerarşi içinde büyümüş olmanın, mahalle bilincini tatmış olmanın getirisi de olabilir bu beğeni. Öyle ya da böyle yaşı küçük olanların da izlediğinde olumlu davranışlar edinebileceği bir diziydi Süper Baba. Sanırım onun şanına yaklaşan bir başka yapım "İkinci Bahar"dı.

Bugün böyle bir nostalji yapayım istedim. Biliyorum ki beni okuyanlar arasında da bu diziyi çok seven, özleyen insanlar var. O zaman bu günlerde bir kez daha izlemeyi öneriyorum bu diziyi, ben öyle yapacağım...