8 Eylül 2009 Salı

Serkeş Keman Sesi


Yokluğunda öğrenmeye çalışıyorum
Nasıl sevilir fotoğraflar
Kim bilir
Sevebilirdim yanına gülüşünü ekleyebilseydim
Bana kendimi unutturan göz bebeklerinin
Işığı
Donmasaydı solgun karelerde
O büyülü kokunu serpe bilseydim
Âşık bile olabilirdim hatta!
Bazen yetmiyor hissetmek
Dokunmalı
Ellerin, ellerimin ayasında terlemeli
Dünyaya inat daha hızlı dönmeliyiz
Kulağımızda serkeş bir keman sesi
Korkma
Sal benliğini ruhuma
Akmalı
En güzel yerinde bir ese kurban giden
Notanın çığlığı gibi
Bedenin olgun başakların harman yeri
Saçlarından alacağım bereketi
Kokun dolarken ciğerlerime
Misk-i amber gibi
Binlerce acı büyür
Gözlerinde
Herkesten bir anı
Kim sevse seni kaybetmeye alışmalı
Gökkuşağısın sen
Hem var hem yok
Dokunsam neler sunacaksın
Yedi renkli düş afeti
Ne var sırada öğrenmelik
Beslenme çantamızda taşıdığımız
Çocukluğumuz gibi





Burcu Akkanlı

1 yorum: