11 Aralık 2009 Cuma

GÖVDE ANADOLU


Askerdeyim Van'ın Erciş ilçesinde.Burası güzel bir ilçe, sakin ve huzurlu bir halkı var.İşte bu sakinliğiyle huzuruyla camileriyle güzel ilçemiz geçen günlerde karıştı. Büyük bir öfkeye sahip 12-20 yaş arası gençler huzura attı taşlarını, kardeşliğe... Okulları bile taşlıyacak kadar büyük bir öfke ki içinde kendi yaşıtları vardı. Sahipsiz gibiydiler, yaşlarından büyük öfkeleriyle her şeyi yakıp yıkmak istiyorlardı.Önce öfkelendim, sonra derin bir hüzün kapladı benliğimi.
Öğrencilerimin yaşındaydılar, muhtemelen Mevlana, Yunus Emre, Şeyh Galip okumamışlardı; Namık Kemal bir fıkra adıydı, Mehmet Akif, Tevfik Fikret, Necip Fazıl, Nazım Hikmet bilmiyorlardı.
Bilmeleri birilerinin işine gelmiyordu işte, yoksa insan özüne düşman olabilir miydi?Buralı yani doğulu bir şair haykırıyordu:''Anadoluyum ben tanıyor musun...''tanımıyorlardı.''Fırsatçının fesatçının...''demişti Ahmet Arif, ateş ise Serapları yakıyordu.Serap'ın cenazesinde Rojin ağlıyordu, mahalle arkadaşıydı, normaldi bu. Anadoluyduk biz. Tasavvufun aşkla sevgiyle yaktığı yüreklerimiz vardı.Biz yaradılanı seviyorduk yaradandan ötürü, lafa değil gönle bakıyorduk...Hepimiz aynı gövdenin dallarıydık ve özgürlük rüzgarıyla haykırıyorduk şarkımızı. adımız Necip oluyordu, Nazım oluyordu.Farklı tınılar olsa da Anadolu kokuyorduk, biliyorduk bunu.Unutturdular, kökü kesilmiş gibiyiz şimdi.Karanlık odalarda karanlık yüzler ellerini oğuşturuyor ve planlıyorlar karanlık zihinlerinde biraz daha fazla öfke yaratmalıyız diye, duymadan cenazelerdeki yeter feryatlarını!Oysa Fatihlerimiz var bizim.Aldığı 120 liralık er maaşının 100 lirasını ailesine gönderen.Para, mevki hırsıyla insanları yakanların anlayamayacağı bir kalbe sahip Fatih, 20 lirayla ay geçirmeyi askerlik yapan bilir!Necip Fazıl sesleniyor Fatih'e: ''Sen bir devsin,yükü ağırdır devin!Kalk ayağa,dimdik doğrul ve sevin!Mehmed'im,sevinin ,başlar yüksekte!Ölsek de sevinin,eve dönsek de!Sanma bu tekerlek kalır tümsekte!Yarın elbet bizim,elbet bizimdir!Gün doğmuş ,gün batmış ,ebed bizimdir..''Yarın tabii ki kalbinde aşk olanın olacak. Sevgi, merhamet ve iyilik olanın... ''Yeter doğuda da batıda da gençlerimiz ölmesin!'' diyenin. Yaprakları değil gövdeyi görenin...özümüzde aşk var.Anadoluyu bilen yaratacak yeniden o büyük medeniyeti.Özgürlük,aşk ve medeniyet yeniden buraların adı olacak.Tersinin mümkünü yok çünkü özümüz bir, özümüz aşk! kulaklarımızda Mevlana, dilimizde Mehmet Akif:'' Zulmü alkışlayamam, zalimi asla sevemem;Gelenin keyfi için geçmişe kalkıp sövemem.''Sövelim istiyorlar geçmişe, unutturmak için her şeyi ama kodlarımız onlar bizim.Bin yılda olanı on yıllarla mı yok edecekler? Tabii ki hayal ve cehalet ama silkinme zamanı şimdi! Hatırlamak yeniden Anadoluyu...Kalplerimizde yenerek öfkeyi, aşkı ve sevgiyi hakim kılma zamanı...