11 Ağustos 2010 Çarşamba

İZMİRLİ KIZLARA BİR ŞİİR


eksik

en eksik kızlar izmir'e çizilmiş
dudakları simsiyah akıyor
gözlerini iyice karıştırmışlar
yaşadıkları neyse eksik

korkularının tadı bir tuhaf
geceleri birden yaklaşıyor
karanlıkları az uğultulu
sevdikleri neyse eksik

pencerelerde büyüyorlar
söyledikleri anlaşılmıyor
seyrek ıslandıkları belli
ağladıkları neyse eksik

kirpiklerindeki toz mu ne
saçları yalnızlığa çalıyor
durdukları yerde azalıyorlar
öldükleri neyse eksik


Attila İlhan


Şairin Şiiri Hakkında Notu:
bu şiirden dolayı izmirli kızlar, hala daha bana serzenişte bulunurlar. hangi psikolojiyle yazdığımı tam çıkaramıyorsam da, o sıralar düşüp kalktığım bazı izmirli kızların, şu ya da bu nedenden, beni hayal kırıklığına uğratmış olmalarından doğduğunu kestirebiliyorum, aslında bu doğaldı. istanbul ve paris gerçeğini, hele bu şehirlerin özel sayılabilecek bazı çevrelerindeki hayatı yaşadıktan sonra, çoğu deneyimsiz izmirli kızları " eksik" bulmama şaşılır mı?

kim bilir belki de bu eksiklik "mazhariyetlerini" oluşturuyordu.