Bravo Levent Semerci'ye. Dün gece izlediğim Nefes adlı filmi en çok etkilendiğim Türk filmleri sıralamasında ilk üçün içine yerleştirdim-diğerleri Eşkıya ve Hıçkırık-
O kadar etkileyici bir film olmuş ki salondaki hıçkırık sesleri filmin sonuna kadar kesilmedi. Filmi, konusundan ziyade sinema tekniği yönüyle izledim. Bu filmde kullanılan çekim teknikleri sanıyorum Türk sineması için birçok ilki de barındırıyor. Yönetmeni tebrik etmeli. Kusursuz bir çekim performansı olmuş.
Oyuncu kadrosunda tanıdığım tek bir isim vardı o da son günlerde Aşk-ı Memnu'da Bihter'in kardeşinin eşi rolündeki İlker Kızmaz. Onun dışındakilerin hepsi konservatuvar öğrencileriymiş. Vatansever bir yüzbaşıyı canlandıran başrol oyuncusu Mete Horozoğlu Er Ryan'ı Kurtarmak filmindeki çavuş Tom Hanks'ten daha kötü bir performans sergilememiş bana kalırsa.
Er Ryan demişken. İkisi de savaşı konu alan bir film. Gerçi biri topyekun bir savaş içinde birgrup askerin macerasını anlatırken diğeri terörizmle mücadele eden bir grup askerin kader ortaklığını gözler önüne seriyor. Er Ryan filmini tartışmaya dahi gerek yok. Dünyanın Metal Jacket ile en iyi savaş filmi belki de. Er Ryan filminde ne kadar koltuğuma çivilenip kıpırdamadan filmi tamamladımsa Nefes'te de aynı heyecanla filmi tamamladım diyebiliyorum.
Tabii anlatılanların çok yakın bir geçmişe, beni çocukluğuma götürmesi filmi izlerkenki duygularımı etkilemiştir. Bu durum oradaki herkesi de etkilemiştir, eminim. İnsanları, rahatlıkla en hassas yerinden yakalayacak bir konuyu işlemenin avantajı amenna; ancak şunu söyleyebilirim: Bu filmde kullanılan çekim teknikleri, oyuncuların samimiyeti ve müthiş oyunculukları olmasaydı, bu filmden tat alamazdık.
93-94 yıllarını bilinçli bir şekilde hatırlayan herkesin mutlaka izlemesi gereken bir film bana kalırsa Nefes. Ancak kalbime güvenmiyorum diyorsanız,aklınıza bile getirmeyin.
